Getuigenissen

volwassenen

Alles was zwaar

ik was moe, zo moe. Alles was zwaar, ik weende voor niets. Ik sliep niet meer en nam slaappillen. Ik was al 6 maanden aan het rusten, de dokter zei dat ik een burnout had… ik ging naar de yoga en daar gaf iemand mij het kaartje van Katrien. 4 weken stond het kaartje op mijn kast. Gelukkig vond ik de moed om contact op te nemen. Want nu nog eens 6 maand later sta ik weer helemaal in mijn kracht. Katrien leerde me om mijn energie juist te gebruiken en grenzen te stellen. En vooral dat het niet PERFECT

Lees verder >
volwassenen

Ik leefde niet voluit

Ik ben 60 jaar en voelde al zo lang dat ik vast zat, mezelf beperkte, niet voluit leefde. Na m’n scheiding bleef ik ook aan mezelf twijfelen. Telkens ik contact met iemand probeerde te hebben voelde ik dat verlatingsangst me vasthield. Ik had een totale identiteitscrisis. Na een operatie voelde ik me ook energetisch uitgeput. Mijn vader stierf toen ik 7 was, hij was m’n held waar ik nooit afscheid had kunnen van nemen. Ik had last van fybromialgie met constant pijn. Bovendien had ik het gevoel nergens bij te horen. Ik had al zoveel therapieën gedaan. Maar ik bleef

Lees verder >
volwassenen

Ik keerde mijn angsten de rug toe

Ik dank al mijn leermeesters die reeds mijn pad zijn gekruist, maar in het bijzonder ‘Katrien’! Zij kwam op een moment dat ik mij heel eenzaam voelde. Angst en pijn hadden ‘mijn plaats’ ingenomen alsof ‘IK’ niet meer bestond. Ik kon niet meer groeien, zat helemaal vast. Katrien leerde me terug ontspannen om zo opnieuw de bovenhand te krijgen en mijn angsten de rug toe te keren.  De oefeningen die ik heb meegekregen zijn als een verborgen schat waar ik enkel de sleutel van heb, die ene chocotoff in jouw broekzak die je terugvindt wanneer je een onweerstaanbare drang hebt

Lees verder >
volwassenen

Hypnotherapie getuigenis burn out

Dag Katrien, Na 20 jaar werken in de zorgverlening en ‘moederen’ in mijn eigen gezin was ik uitgezorgd. Het kooltje was opgebrand, burned out… Ik leefde op automatische piloot, deed alles ‘omdat het moest’, werd zeer emotioneel thuis, negatief en zuur naar mijn omgeving toe en had nergens echt ‘goesting’ voor. Het enige gevoel dat ik echt voelde was dat ik er alleen voor stond, dat ik verantwoordelijk was voor het welzijn en het geluk van mijn man, kinderen, vriendinnen, cliënten,… en dat er niemand was die zorg draagt voor mij (wat niet overeenkomt met de realiteit). En toen kwam

Lees verder >