Ik heb een spierziekte en had continue pijn. Pijn stond centraal in m’n leven. Eens ontspannen was er niet bij. Katrien leerde me zelfhypnose. Ze gaf me oefeningen en een opname mee zodat ik er thuis mee aan de slag kon. Elke dag ging het beter en beter. Het is niet helemaal weg. Maar ik kan het wel minderen. Maar vooral ik kan me weer eens ontspannen. Bedankt voor je geduld en je zalige stem op m’n I pad. Ik volg je elke dag. M’n best moment. K uit Den Haag
Ik wou je laten weten dat ik nu al bijna 2 maanden zonder slaappil slaap! Ik slaap diep en zalig. Ik ben zo ontzettend blij. Ik merk ook de kracht in mij. Ik ben uiteraard nog vatbaar voor alles wat rond mij gebeurt, maar ik kan mezelf resetten of hoe moet ik dat noemen. Ik voel ook dat ik meer kan jobgewijs, dat er meer in me zit. Dat durven toegeven en mezelf meer op waarde schatten dat is pas sinds de hypnotherapie bij jou. Als mijn energie wegvalt dan doe ik de oefening die je me gegeven hebt. Dan
Ik dank al mijn leermeesters die reeds mijn pad zijn gekruist, maar in het bijzonder ‘Katrien’! Zij kwam op een moment dat ik mij heel eenzaam voelde. Angst en pijn hadden ‘mijn plaats’ ingenomen alsof ‘IK’ niet meer bestond. Ik kon niet meer groeien, zat helemaal vast. Katrien leerde me terug ontspannen om zo opnieuw de bovenhand te krijgen en mijn angsten de rug toe te keren. De oefeningen die ik heb meegekregen zijn als een verborgen schat waar ik enkel de sleutel van heb, die ene chocotoff in jouw broekzak die je terugvindt wanneer je een onweerstaanbare drang hebt
Lieve lieve Katrien, 2019. Wat ooit begon met prikkelbare darm syndroom op mijn 12e groeide met de jaren uit tot fibromyalgie ,spasmofeli,cryptotetanie,chronisch hyperventileren,overactieve blaas,voedselintoleranties. De klassieke geneeskunde had als enig antwoordt het platleggen van de pijn met anti depressiva wat in het begin zalig was maar na een tijd een nachtmerrie werd. ik had geen emoties meer sliep de hele dag en nacht was kortom veranderd in een plant. Na een hele zware afkickperiode ben ik op zoek gegaan naar een zachtere aanpak en via mijn huisarts ( die ik heel dankbaar ben) terecht gekomen bij Katrien. Toen ik me
Dag Katrien, Na 20 jaar werken in de zorgverlening en ‘moederen’ in mijn eigen gezin was ik uitgezorgd. Het kooltje was opgebrand, burned out… Ik leefde op automatische piloot, deed alles ‘omdat het moest’, werd zeer emotioneel thuis, negatief en zuur naar mijn omgeving toe en had nergens echt ‘goesting’ voor. Het enige gevoel dat ik echt voelde was dat ik er alleen voor stond, dat ik verantwoordelijk was voor het welzijn en het geluk van mijn man, kinderen, vriendinnen, cliënten,… en dat er niemand was die zorg draagt voor mij (wat niet overeenkomt met de realiteit). En toen kwam
Lieve lieve Katrien, 2019. Ik dacht dat ik het hierbij laten zou. Het was genoeg geweest. Ik was ervan overtuigd dat het leven niets voor mij meer in petto had. Toch niks dat levenskwaliteit bood. Ik wou dood. Ik wou dat het lijden eindigde. Misschien nog meer voor wie me lief was dan mezelf. Moe gestreden, met ongelijke wapens, ook al werd ik goed omringd. Eind januari. Ok. Baat het niet, het schaadt ook niet. Schoorvoetend, gebogen hoofd en elk oogcontact ontwijkend bel ik bij je aan. Help. Ik wil hier weg. Je maakt er weinig woorden aan vuil, vraagt