Een hartaanval in de woestijn. 300km van het dichtsbijgelegen hospitaal is geen pretje, maar goede verzorging in het buitenland en een stent alhier hebben me fysiek terug in orde gekregen. Er had zich echter een stevige angst genesteld in mijn brein. Het onderbewustzijn was definitief geprogrammeerd om permanent in alerte toestand te zijn met angsten slapeloosheid tot gevolg.
Na een lange weg van antidepressiva en angst onderdrukkers kwam ik heel toevallig Katrien tegen. Sceptisch eerst, maar toch met een positieve en receptieve ingesteldheid ben ik haar gaan opzoeken. Wat zoiets met je doet is wonderbaarlijk. Je leven herstart, het is alsof je plots dingen kan veranderen waarvan je niet meer geloofde dat er nog iets aan te doen was. Diepgewortelde angsten ebben langzaam weg en maken plaats voor een hersteld vertrouwen in je eigen lichaam. Heerlijk!
J uit Baaigem